Lęk występuje jako objaw wielu różnych chorób, nie tylko
psychicznych, ale i somatycznych, jak problemy kardiologiczne czy
zaburzenia hormonalne. Występuje w różnych zaburzeniach psychicznych: w
przebiegu zaburzeń osobowości, depresyjnych czy uzależnienia od substancji,
Zaburzenia te mogą ze sobą współwystępować jak i jedna osoba może
cierpieć na kilka różnych zaburzeń lękowych.
Aby rozpoznać zaburzenie lękowe należy poddać się
diagnozie różnicowej, którą przeprowadzi specjalista psychiatra najczęściej z
pomocą psychologa.
Jakie kryteria muszą być spełnione, aby zdiagnozować
zaburzenie lękowe?
Wg klasyfikacji DSM-V: •lęk
jest przesadny w stosunku do faktycznego zagrożenia
•pojawia
się konsekwentnie w pewnych sytuacjach przez kilka
tygodni lub miesięcy (okres występowania lęku jest różny dla różnych kategorii)
•osoba,
która doświadcza lęku jest bardzo nim pochłonięta i wytrącona z
równowagi
•lęk
przeszkadza
w wykonywaniu codziennych czynności
Kiedyś zaburzenia lękowe nazywano nerwicą,
potocznie nadal mówi się o nich w ten sposób, jednak w klasyfikacjach
diagnostycznych odchodzi się już od tego określenia głównie dlatego, że jest
stygmatyzujące, ale przede wszystkim dlatego, że jak dowiedzieliśmy się na
przestrzeni lat, jest to bardzo niejednorodna grupa, dlatego nie można
wszystkiego wrzucać do jednego worka jakim jest nerwica. Element, który łączy wszystkie zaburzenia to
oczywiście odczuwanie silnego lęku lub strachu - może on wywoływać
różne dolegliwości fizyczne.
Jak dzielimy zaburzenia lękowe? Do niedawna główny rozdział nosił nazwę: Zaburzenia
nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną (somatoform),
zawierał on w sobie podział na •zaburzenia
lękowe w postaci fobii, •inne
zaburzenia lękowe •zaburzenia
obsesyjno-kompulsyjne •reakcja
na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne •zaburzenia
dysocjacyjne (konwersyjne) •zaburzenia
występujące pod postacią somatyczną •inne
zaburzenia nerwicowe
Jednak według aktualnej klasyfikacji chorób ICD-11 rozdział
ten nosi nazwę: Zaburzenia lękowe lub związane z lękiem. Dodano
do niego nowe elementy, niektóre zaś ze starszej klasyfikacji aktualnie tworzą
osobne podrozdziały.
•Zaburzenia
lękowe uogólnione •Zaburzenia
paniczne •Agorafobia •Fobia
swoista •Zaburzenia
związane z lękiem społecznym •Zaburzenia
związane z lękiem separacyjnym •Mutyzm
wybiórczy
Dwie ostatnie podgrupy dodano, gdyż pojawiła się możliwość
rozpoznawania ich także u dorosłych a nie jak dotąd tylko u dzieci i młodzieży.
-Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne oraz zaburzenia
z nimi związane - to osobny, nowy podrozdział w klasyfikacji ICD-11, należą
tutaj: Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (kiedyś
zaliczane bezpośrednio do rozdziału Zaburzenia nerwicowe, związane ze
stresem i pod postacią somatyczną) Cielesne zaburzenia dysmorficzne Węchowe zaburzenia odnoszące Hipochondria Zaburzenia związane ze zbieractwem/zbieractwo Zaburzenia związane z powtarzanymi zachowaniami
skoncentrowanymi na ciele
-Zaburzenia swoiście związane ze stresem (kiedyś
odpowiadające pojedynczym kategoriom rozdziału Zaburzenia
nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną) Zaburzenia stresowe pourazowe Złożone zaburzenia stresowe pourazowe Zaburzenia związane z przedłużającą się żałobą Zaburzenia adaptacyjne Reaktywne zaburzenia więzi Zaburzenia polegające na nadmiernej łatwości nawiązywania
stosunków społecznych Kategoria ostrej reakcji na stres (znajduje się w innej
podgrupie). Zaburzenia dysocjacyjne to również osobny podrozdział (w ICD-10
odpowiadało pojedynczej podgrupie: Zaburzenia dysocjacyjne).
Jak widzisz rozpoznanie zaburzenia lękowego nie
jest rzeczą prostą, często wymaga skomplikowanej diagnozy różnicowej i
współpracy różnych specjalistów (psychologa i lekarzy),
szczegółowego wywiadu, dodatkowych badań i przede wszystkim cierpliwości.
Dlatego, gdy masz wątpliwości co do stanu swojego zdrowia, umów się na
konsultacje.
Opracowała: mgr Klaudia Radecka ·Krawczyk P., Święcicki Ł.
ICD-11 vs. ICD-10 - przegląd aktualizacji i nowości wprowadzonych w najnowszej
wersji Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób WHO. Psychiatria
Polska 2020; 54(1): 7-20