Objawy traumy Według klasyfikacji chorób DSM-IV osoby, które uległy traumie
mogą mieć szereg różnych objawów: retrospekcje (odtwarzanie w pamięci przeżyć z
przeszłości), niepokój, lęk, ataki paniki, bezsenność, depresja, dolegliwości
psychosomatyczne, napady wściekłości, powtarzające się zachowania
autodestrukcyjne. Niekiedy objawy mogą być tak dziwne i niewytłumaczalne, że
sami zaczynami wątpić czy istnieją.
Wielu z nas doświadczyło sytuacji, którą ciężko było opisać
słowami, (aby ją zrozumieć należałoby ją przeżyć) jedną z takich jest trauma.
Słowa nie opisują doznanego cierpienia i krzywdy, często zupełnie nie idą w
parze z tym co odczuwamy.
Słysząc o traumie myślimy najczęściej o ofiarach wojny, weteranach
wojennych, osobach maltretowanych w wyniku przemocy czy ofiarach katastrof.
Jednak trauma jest czymś tak powszechnym i codziennym,
że większość z nas nie dostrzega nawet jej istnienia. Wiele skutków
traumatycznych doświadczeń pozostaje uśpionych i gromadzi się przez lata.
Okresy chronicznego stresu lub nagłe trudne sytuacje stresowe mogą uruchomić
głęboko uśpione traumy.
Kto zatem może ulegać traumie? Od czego zależy czy dana osoba
ulegnie traumie i czy wykształcą się u niej objawy?
Co wpływa na rozwój traumy? •samo
wydarzenie, jak bardzo jest zagrażające, jak długo trwa, jak często się
powtarza, (najtrudniejsze są wydarzenia silnie zagrażające, które pojawiają się
cyklicznie);
•sytuacja
życiowa w chwili zdarzenia, a więc wsparcie społeczne lub jego brak, jego
rodzaj, istotne są także zdrowie fizyczne (choroba lub jej brak, wyczerpanie,
niedożywienie);
•cechy
danej osoby - jedni ludzie są bardziej odporni na stresujące wydarzenie niż
inni, poza cechami osobowości liczy się tutaj siła, szybkość i ogólna sprawność
fizyczna, wiek, poziom rozwoju fizycznego i odporności (inna będzie reakcja
niemowlęcia a inna osoby dorosłej np. na sytuacje stresową jaką jest
wychłodzenie organizmu);
•wyuczone
zdolności - osoba dorosła, która ma większe doświadczenie inaczej znosi
pewne trudne sytuacje niż np. dziecko (w odniesieniu do wychłodzenia organizmu
dorosły może poszukać rozwiązania, założyć sweter, opuścić pokój, spróbować się
rozgrzać, małe dziecko czy niemowlę nie ma takich zdolności);
•przekonanie
o możliwościach radzenia sobie - pewność, że mogę się obronić przed
niebezpieczeństwem jest istotna i nie musi zależeć od zasobów wewnętrznych i
zewnętrznych;
•zasoby
zewnętrzne - to, co zapewnia nam otoczenie, abyśmy mogli czuć się
bezpieczniej, np. kryjówka lub pomoc przyjaciela; dzięki nim powstaje wewnętrzne
poczucie zaradności (ale tylko wtedy, kiedy poziom naszego rozwoju pozwala
nam skorzystać z tego zasobu);
•zasoby
wewnętrzne czyli tzw. wewnętrzne plany działania zakodowane jako
instynktowne reakcje - zdrowy układ nerwowy na niebezpieczeństwo odpowiada
uruchomieniem tych planów działania (np. ochrona przed lecącą w naszą stronę
piłką, ale także reakcja walki, ucieczki, zastygnięcia);
•przeszłe
doświadczenia sukcesów lub porażek - to jaki wewnętrzny plan aktywujemy
zależy od tego czy w przeszłości w podobnych sytuacjach odnosiliśmy sukces czy
porażkę.
Jakie mogą być objawy postraumatyczne? •poczucie
braku kontroli •bezradność,
bezsilność •trudności
ze skupieniem uwagi •problemy
z pamięcią •koszmary
senne •bezsenność
lub nadmierna senność •chroniczne
zmęczenie •nagłe
zmiany nastroju, •unikanie
miejsc i osób przypominających o traumatycznym zdarzeniu •nieadekwatne
reakcje emocjonalne do zaistniałej sytuacji •nadużywanie
substancji psychoaktywnych jako sposób na poradzenie sobie z przytłaczającymi
emocjami •chroniczny
ból •nieumiejętność
nawiązywania relacji międzyludzkich •ZABURZENIA
PSYCHICZNE: Zespół Stresu Pourazowego (PTSD), zaburzenia lękowe, ataki paniki,
depresja
Aby poradzić sobie z traumą potrzebna jest psychoterapia,
która pomoże między innymi odblokować doświadczenia urazowe tak, aby układ
nerwowy mógł je przetworzyć na nowo.
#Trauma, #ObjawyTraumy, #PrzyczynyTraumy
Opracowała: mgr Klaudia Radecka •Levine
P.A., Frederick A. (2012). Obudźcie tygrysa. Leczenie traumy. Warszawa: Wyd.
Czarna Owca